گویند: شاگردى از استادش پرسید که حروف زیاده چیست و چنداند؟ استاد در جواب گفت: «سألتمونیها»؛ شاگرد گمان برد که پیش از آن بپرسید و اکنون او را به جواب پیش احاله کرد؛ به استاد گفت: من بجز این بار نپرسیدم؛ استاد گفت: «الیوم تنساه»؛ شاگرد گفت: بخدا فراموش نکردم؛ استاد گفت: اى گول دو بار پاسخ پرسشت را بشنیدى.
و نیز آن ده حرف را این جمله «هویت السّمان» حائز است. آورده اند که مبرد از مازنى درباره حروف زیاده پرسید، مازنى گفت:
هویت السّمان فشیّبننی و قد کنت قدما هویت السّمان
مبرد گفت: من تو را از حروف زیاده مىپرسم و تو براى من شعر انشاد مىکنى؟!
مازنى گفت: دوبار سؤالت را جواب دادم.
و دیگرى نیز نیکو سروده است:
سئلت حروف الزائدات عن اسمها فقالت و لم تبخل: «أمان و تسهیل
منبع: هزار و یک کلمه، علامه حسن زاده آملی، ج5، صفحه391
