ادبیات عرب

💠 چرا به امام حسین "ابا عبدالله" می گویند؟

🔸در تعریف کنیه آمده است:

الکنیة: وهی ما صدر ب"أب أو أم وقیل: أو إبن او بنت" و العرب یقصد بها التعظیم. 

(النهجة المرضیة، ج١، ص٨٠).

🔸در زبان عرب معمولا جهت احترام و تعطیم، اشخاص را (اعم از مردان وزنان) به کنیه می خوانند.

🔸ملاک نامگذاری کنیه، نام پدر یا فرزند شخص می باشد، مثلا به شخصی که نام پدرش علی بود؛ ابن علی، و به کسی که نام فرزندش عبد الله بود ،ابو عبد الله میگفتند.

🔹حال سوال این است:

🔸در میان فرزندان امام حسین علیه السلام فرزندی به نام عبد الله به چشم نمی خورد، پس چرا کنیه حضرت، "اباعبدالله" است؟

🔹پاسخ:

درباره کنیه «اباعبدالله» برای امام حسین (ع)، سه نکته قابل ذکر است:

🔸1. عرب در بدو تولد برای نوزدان خود علاوه بر اسم ، کنیه ای نیز تعیین می کردند ، کنیه حسین بن علی از خردسالی «ابوعبدالله» معین شد.

(بحارالانوار، ج44، ص 251). 

کما اینکه امام رضا به فرزندش امام جواد، کنیه "ابا جعفر" را اعطاء کردند.

🔸2. امام حسین (ع) فرزندی به نام عبدالله داشت که در کربلا به شهادت رسید. گویا عبدالله در کربلا به دنیا آمد و مادرش رباب بود. احتمالا او غیر از علی اصغر است.

(تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 181؛ ابن صباغ، الفصول المهمه، ج 2، ص 851).

همچنین در کتاب شریف إقبال الأعمال (ج2، ص574) زیارتی آمده است که ابتدا آن چنین است؛

"السلام علی عبدالله بن الحسین الطفل الرضیع المرمی الصریع..."

🔸3. در وجه کنیه حضرت امام حسین فرموده اند که بقای دین و عبادت هر عبدی مرهون قیام و شهادت ایشان است، لذا ایشان را پدر عباد الله (ابا عبدالله) می خوانند.

حضرت علامه حسن زاده آملی:

جامع المقدمات مجموعه چند رساله در نحو و صرف و اخلاق و منطق است که نخستین کتاب درسى محصّلین علوم اسلامى است. دو رساله آن یکى به صرف میر و دیگر به کبرى اشتهار دارد. هر دو به زبان پارسى و بسیار ارزشمند و سودمند از مؤلفات دانشمند بزرگ سید على بن محمد حسینى معروف به میر سید شریف است که برخى وى را آملى و برخى دیگر گرگانى مى‏دانند. رساله صرف به نام وى صرف میر شهرت یافت. من رساله‏ اى موجز در صرف به پارسى، بدین خوبى، در عجم ندیده‏ ام و به عربى در عرب هم.

***

برای دریافت کتاب جامع المقدمات اینجا را کلیک کنید.

منبع:

دروس معرفت نفس، درس چهل و نهم، حضرت ابوالفضائل علامه حسن زاده آملی 

یکی از کتابهایی که در مورد زبان ادبیات عرب نگاشته شده است کتاب شریف البهجه المریضه می باد که به قلم سنگین و دقیق ادیب مشهور سیوطی نوشته شده است که شرح بر الفیه ابن مالک می باشد .
این کتاب وزین و سنگین حاوی نکات لطیف و دقیقی می باشد که با تامل و توجه به دست دانش پژوه می رسد
انشاءالله در این موضوع و پست هایی که در این موضوع می باشد به بیان این نکات لطیفه و دقیق بپردازیم که کمتر و شاید اصلا در کتب و شروح کتاب البهجه المرضیه نباشد.
                                     
                                            
                                                 

در این پست نیز مانند پست قبلی همین موضوع در مورد آیه شریفه بسم الله الرحمن الرحیم صحبت می کنیم.

برای مطالعه به ادامه مطلب مراجعه کنید.

               

در این بخش قصد داریم که به بیان تجزیه صیغه های مشکل صرفی بپردازیم تا دانش پژوهان را کمکی باشد در راستای فهم زبان عربی که زبان قرآن مبین و روایات می باشد.

                                  
در این قسمت می خواهیم به تجزیه صیغه(آدجّ)بپردازیم.
                                             به نظر شما تجزیه این صیغه چیست؟

هر کلمه در زبان عرب از چند حرف تشکیل می شود که حروف تشکیل دهنده آن از دو حال خارج نیستند یا اصلی هستند و یا زاید که باید شناخته شود که این مطلب بسیار مهم است چون در موارد مختلفی لازم است از جمله وزن کلمه و ....
اما از چه راههایی باید این حروف را از یکدیگر تشخیص بدهیم؟
برای شناخت این حروف از یکدیگر ده را وجود دارد که در این پست این ده راه را برای دوستان بیان میکنیم.
ده راه شناخت حروف اصلی از زائد عبارتند از:

در روایت نبوی آمده است که :(کل امر ذی بال لم یبدا ببسم الله فهو ابتر) فلذا ما نیز برای تاسی به حدیث رسول الله برنامه خود را مبنی بر تجزیه و ترکیب آیات قرآن کریم را با آیه شریفه بسم الله الرحمن الرحیم شروع می کنیم باشد که این امر نیکو فرجام باشد

برای مطالعه نکات ادبی پیرامون آیه به ادامه مطلب مراجعه کنید

                   

ادبیات عرب مانند دیگر علومی که در حوزه خوانده می شود در راستای نیل به فهم معانی قرآن و کلمات معصومین علیهم السلام می باشد که همه علوم باید اینچنین باشد
فلذا ادبیات عرب را که یاد می گیریم باید قواعد و نکته های آن را در آیات و روایات پیاده کنیم.
وبلاگ ادبیات عرب در راستای تحقق این هدف مهم قصد دارد که از این به بعد هروز به بیان یک آیه از آیات قرآن بپردازد و پیرامون آن به بحث های مختلف ادبیاتی بپردازد مانند:لغت و صرف و نحو و ....


                                                    
انشاءالله که این برنامه مورد استفاده دوستان قرار گیرد.