جمعه ۴ مرداد ۹۸


کانال تلگرام وبلاگ ادبیات عرب افتتاح شد:
http://telegram.me/adabiatarab
این کانال در نظر دارد مرجع کاملی برای طلاب و دانشجویان گرامی، در علوم ادبیات عرب باشد.
مطالب کانال:
علّامه حاج میرزا ابو الحسن شعرانى رضوان الله تعالى علیه در تعلیقه اى بر ترجمه نفس المهموم فرموده است:

و من بنده مترجم این کتاب را با ملحدى اتفاق بحثى افتاد که ذکر آن فائدت بسیار دارد.
(ملحد) گفت: در قرآن است که عَلَیْها تِسْعَةَ عَشَرَ (المدثر- 31)، (نوزده نگاهبان بر جهنّم گماشته اند)، این عدد براى چیست؟
گفتم: عدد را گاه براى مبالغت آورند و غرض بخصوص آن عدد نیست.
چنانکه
فرمود: إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِینَ مَرَّةً فَلَنْ یَغْفِرَ
اللَّهُ لَهُمْ (التوبة- 80)، اگر هفتاد بار استغفار کنى براى ایشان خدا
آنان را نیامرزد.
و در محاورات گوییم: ده بار ترا دعوت کردم به خانه من نیامدى. صد بار ترا نصیحت کردم نشنیدى.
گفت: نوزده عدد اندک است و مبالغه را نشاید.
گفتم:
مبالغت در هر جا به تناسب محل است، بر در زندان دو پاسبان بس است هرچند
هزار کس به درون باشند، پس نوزده در اینجا مبالغه را کافى است.
گفت: گیرم که چنین است نوزده چرا اختیار افتاد، ده چرا نگفت؟
گفتم
بزرگتر عددى که ممکن بود در سیاق آیتها آورده شود آورد، زیادتى مبالغت را
که فواصل همه "راء" است "إِنَّهُ فَکَّرَ وَ قَدَّرَ، فَقُتِلَ کَیْفَ
قَدَّرَ، ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ، ثُمَّ نَظَرَ، ثُمَّ عَبَسَ وَ
بَسَرَ" و همچنین تا "لوّاحة للبشر، علیها تسعة عشر" (که در آخر همه آیات
حرف "راء" است).
و در اینجا از عشر تا تسعة عشر هریک را مى فرمود مناسب بود، و "تسعة عشر" (نوزده) بزرگ تر عدد مناسب بود، آن اختیار افتاد.
چون این بشنید سخت شگفت آمدش و گفت: بسیار در آیات قرآن تفکّر مى کنید.
گفتم: قرآن براى همین آمد که تفکر کنند در آن، قوله تعالى: أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلى قُلُوبٍ أَقْفالُها.
***
منبع: هزار و یک کلمه، کلمه 231.
💠 چرا به امام حسین "ابا عبدالله" می گویند؟
🔸در تعریف کنیه آمده است:
الکنیة: وهی ما صدر ب"أب أو أم وقیل: أو إبن او بنت" و العرب یقصد بها التعظیم.
(النهجة المرضیة، ج١، ص٨٠).
🔸در زبان عرب معمولا جهت احترام و تعطیم، اشخاص را (اعم از مردان وزنان) به کنیه می خوانند.
🔸ملاک نامگذاری کنیه، نام پدر یا فرزند شخص می باشد، مثلا به شخصی که نام پدرش علی بود؛ ابن علی، و به کسی که نام فرزندش عبد الله بود ،ابو عبد الله میگفتند.
🔹حال سوال این است:
🔸در میان فرزندان امام حسین علیه السلام فرزندی به نام عبد الله به چشم نمی خورد، پس چرا کنیه حضرت، "اباعبدالله" است؟
🔹پاسخ:
درباره کنیه «اباعبدالله» برای امام حسین (ع)، سه نکته قابل ذکر است:
🔸1. عرب در بدو تولد برای نوزدان خود علاوه بر اسم ، کنیه ای نیز تعیین می کردند ، کنیه حسین بن علی از خردسالی «ابوعبدالله» معین شد.
(بحارالانوار، ج44، ص 251).
کما اینکه امام رضا به فرزندش امام جواد، کنیه "ابا جعفر" را اعطاء کردند.
🔸2. امام حسین (ع) فرزندی به نام عبدالله داشت که در کربلا به شهادت رسید. گویا عبدالله در کربلا به دنیا آمد و مادرش رباب بود. احتمالا او غیر از علی اصغر است.
(تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 181؛ ابن صباغ، الفصول المهمه، ج 2، ص 851).
همچنین در کتاب شریف إقبال الأعمال (ج2، ص574) زیارتی آمده است که ابتدا آن چنین است؛
"السلام علی عبدالله بن الحسین الطفل الرضیع المرمی الصریع..."
🔸3. در وجه کنیه حضرت امام حسین فرموده اند که بقای دین و عبادت هر عبدی مرهون قیام و شهادت ایشان است، لذا ایشان را پدر عباد الله (ابا عبدالله) می خوانند.

معرفی برنامه رادیویی "هزار پنجره"، شرح صوتی الفیه:

🔸برنامه "هزارپنجره" که "شرح قرآنی بر الفیه ابن مالک" است، به بررسی مباحث کتاب الفیه، با نظر به آیات قرآن می پردازد.
🔸هدف از این برنامه نگاهی به صرف و نحو زبان عربی با توجه به آیات قرآنی و با محوریت الفیه است.
🔸این برنامه توسط گروه اندیشه و فرهنگ قرآنی رادیو قرآن در سال 1390 پخش شده است.
🔸این برنامه بی بدیل، در 134 جلسه از ابتدای کتاب الفیه تا بحث "فاعل" را مورد بحث و آموزش قرار داده است.
🔸فایل زیپ تمام جلسات در کانال تلگرام ادبیات عرب قرار داده شده است.
🔹میتوانید از آدرس زیر به صورت تک تک نیز، فایلها را دریافت کنید:
http://radioquran.ir/?part=menu&inc=menu&id=2250
🔹همچنین هر روز یک قسمت از این برنامه، در کانال ادبیات عرب قرار خواهد گرفت، این برنامه را از دست ندهید...

با مطالعه این مطلب خواهید دید که در زبان عربی، گاهی با تغییر یک اعراب، معنا به کلی دگرگون می شود و حتی ممکن است موجب معنایی غلط و ناروا شود.
شما را دعوت به خواندن می کنیم:
در آیه 28 سوره فاطر آمده است:
"إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ"
معنای این آیه شریفه بدین گونه است:
"از میان بندگان او، تنها علماء از خداوند می ترسند.

اما در این آیه روایت عجیبی هم وارد شده است، که معنای آیه را به کلی دگرگون می کند:
قرائت مشهور این آیه به نصب "الله" و رفع "العلماء" است که معنای آن را خواندید. اما در یک قرائت دیگر، کلمه "الله" به رفع و کلمه "العلماء" به نصب خوانده شده است (بر خلاف قرائت مشهور، همانطور که می بینید).
بر این اساس، معنای آیه به کلی دگرگون می شود:
"از میان بندگان او، خداوند فقط از علماء می ترسد" (العیاذ بالله).
بسیاری از کسانی که این قرائت را ذکر کردند آن را شاذّ و حتی بی اساس ذکر کرده اند.
بررسی این روایت:
"شرح ابن عقیل" از شروح معروف بر کتاب الفیه است که سالها است در حوزه علمیه تدریس می شود. گرچه شرح ابن عقیل نسبت به شرح سیوطی ذقت بسیار کمتری دارد، اما از آن جهت که برخی دوستان تقاضای فایل این کتاب را داشتند، این کتاب را با چاپی عالی در وبلاگ قرار داده ایم.
جالب است بدانید که ظاهرا مطالب این کتاب خیلی به مذاق جناب سیوطی خوش نیامده و لذا کتابی با نام عجیب "السیف الصقیل علی عنق ابن عقیل" = (شمشیر جلا داده شده بر گردن ابن عقیل) نوشته است.
در ادامه مطلب میتوانید فایل pdf شرح ابن عقیل بر الفیه را دانلود نمایید.

"َشرح الرضی" شرحی بسیار دقیق و متقن از جناب شیخ رضی الدین محمد بن حسن استر آبادی بر کتاب نحوی کافیه است. کتاب "کافیه" نوشته جناب ابن حاجب است که شروح زیادی بر آن نوشته شده است، اما شرح جناب "رضی" بر آن به گفته بسیاری از محققین، بهترین و سنگین ترین شرح بر این کتاب است.
می توانید این کتاب را با چاپ نفیس در چهار جلد با فرمت pdf دانلود کنید:

دانلود شرح رضی بر کافیه: